“Denkst du noch das er zal kommen?” Sven kijkt met een vragend gezicht naar Marc, die zojuist een derde glas wijn voor beide mannen heeft ingeschonken. “Ik weet het niet, Sven. Misschien heeft hij geen rekening gehouden met het tijdsverschil. Het is hier een uur later dan in Engeland.” Voor de derde maal worden de glazen geklonken, maar dan volgt toch ook het geluid van de deurbel. Opgelucht doet Marc de deur open. “Erik, eindelijk! Wat ben je laat, man.” Erik zucht. “Tsja, wat wil je, hè. Ik heb me door Antony laten brengen, hè. Bij elke rotonde moest die man zes rondjes draaien, om crazy van te worden… Maar goed, nu ik er ben, ben ik eigenlijk toch wel een beetje zijn eerste assist van het seizoen.”

“Aaahh, Erich, endlich.” Sven stapt op Erik af en schudt hem de hand. “Geh mal zitten, dan zal ich du ein glass wein inschenken.” “Ha Sven, ouwe geldverspiller, hè, wat drinken we vanavond? Heb je weer iets moois gehaald uit het buitenland, hè?” Sven loopt naar de krat wijn verderop in de kamer en presenteert Erik een meegenomen fles. “Das ist einen Kroatischen wein. Eigentlich sind diese weinen viel zu teuer, aber sie werden gemacht in mein eigen distelleerderij. So, das geld bleibt immer für die Sven, ja.” “Zo kennen we je weer,” reageert de inmiddels uit de keuken teruggekeerde Marc. “Wat dachten jullie van een selfie, mannen? Dit moment moeten we vastleggen!”

“Erik, heb jij er ook nog aan gedacht om wat mee te nemen voor het kerstdiner?” informeert Marc als de mannen weer aan tafel zitten. “Zeker,” antwoordt Erik en hij zet een grote schaal afgedekt met zilverfolie op tafel. “Dun gesneden Garnacho, genoeg voor ons alle drie, hè.” Sven schiet direct in de lach. “Haha, Erich toch, du meinst carpaccio. Ich glaube du hast ein kleines problem mit ihn.” “Aah, lekker Erik,” vervolgt Marc. “Dan is dat het voorgerecht vanavond en daarna vul ik het hoofdgerecht in met op de voorhuid gebakken zalm. Euh… op de huid gebakken zalm. Met krieltjes en witte asperges.” Erik en Sven kijken elkaar tevreden aan. “Dat is een stuk beter, hè, dan die Hollandse garnaal die je iedereen vorig jaar wilde voorschotelen, hè,” reageert Erik. “En jij Sven, heb je nog meer bij je behalve die exotische wijnen van je, hè?” “Aber naturlich, freunden. Spezial für Erich hab’ ich pizza und taart mitgenommen nach hier. Ich glaube das unsere kahle trainer namelijk noch wel ein pahr pünten kan gebruiken. Und für du hab’ ich ijs mitgebracht, Marc. Dan künnst du ein bisschen abkoelen, wenn du zu heiss werd.”

Even later zitten de drie mannen aan het nagerecht. “Het ijs smelt,” zegt Marc terwijl hij de kant van Erik op kijkt. “Ja, hè, het klimaat is een groot probleem, hè. Die hele opwarming…” “Nee, interrumpeert Marc hem. “Het ijs op je bord smelt.” “Ooh haha, dat is crazy. Maar wat wil je, ik ben ook on fire,” aldus Erik. “Willen jullie straks nog mijn vuurpijl zien,” informeert Marc dan. Zwijgend kijken Erik en Sven elkaar over de eettafel aan. Beide mannen weten even niet hoe ze moeten reageren. “Of een fonteintje, dat kan ook.” Sven schenkt zichzelf snel een nieuw glas wijn in. Georgische wijn dit keer. Ook veel te duur ingekocht. “Misschien volgend jaar hè, Marc” probeert Erik de situatie te redden. “Zijn jullie anders geïnteresseerd in sterretjes?” oppert Marc dan. ” Sven verslikt zich in de slok wijn, die hij juist wilde nemen. Met een servet veegt hij de rode druppels van zijn neus af. “Lass das feuerwerk maar aan die spieler in de Johan Cruijff Arena über, Marc,” zegt een nog wat hoestende en proestende Sven.

Als ook het nagerecht naar binnen is gewerkt, blijkt dat de heren nog een aantal geschenken voor elkaar hebben meegenomen. “Ik niet hoor, hè,” begint Erik. “Mijn verdediging heeft al zoveel cadeautjes weggegeven, dat er niets meer te vinden was in Manchester, hè haha. Nee grapje, mannen, ik doe crazy. Kijk eens, Marc, voor jou een prachtige polaroid. Omdat je zo gek bent van fotograferen, hè. En voor jou Sven, een fles advocaat met slagroom. In Amsterdam zeiden ze dat je nog wel een advocaatje zou kunnen gebruiken, hè.” Sven neemt opnieuw een grote slok van zijn Georgische wijn. “Ik heb voor jou drie punten, Erik,” vervolgt Marc dan. “Gewonnen in de Champions League tegen Barcelona, maar goed, wij hebben er niets aan. Misschien jij wel in jullie poule, kijk maar. En voor jou het boek ‘Ajax in crisis’, Sven. Lees maar even rustig door na de kerstdagen. Dat je wel even weet met wie het begonnen is, voordat je zelf alle eer wilt opstrijken.” “Ach, so freundlich meine herren.” Sven loopt opnieuw naar de krat wijn verderop in de kamer en zet deze met een plof neer op de eettafel. “Sie müssen selb maar eben kiezen welke wein sie als cadeau willen. Ich hab nog ein Engelse wein, und ein Deense wein, aber die ist sehr slecht, und ein Argentinische wein, ein bisschen schlap meine ich, ein Norwegischen wein, der war auch mislukt, hmm ein Deutschen wein, oder vielleight ein Bosnischen wein dann…”

En zo kwam ook dit kerstdiner tot een einde. De redactie van VOETBALFOCUS wenst iedereen fijne feestdagen en alvast een gezond en sportief 2024 toe!