Afgelopen zondagavond won Daley Blind opnieuw met de Spaanse club Girona, dit maal uit bij Rayo Vallecano. Blind speelde 90 minuten als centrale verdediger, naast de door FC Barcelona verhuurde Eric Garcia. Met deze 1-2 overwinning wist Girona na 13 wedstijden de koppositie in La Liga te behouden, waarbij de grote clubs Real Madrid en FC Barcelona inmiddels op respectievelijk drie en vijf punten achterstand zijn gezet. Op basis van het succes van Girona en de bijdrage die Blind daaraan heeft, is het niet gek dat de Nederlander wederom door Koeman voor het Nederlands elftal geselecteerd is met uitzicht op een 104^e interland.

Er zijn slechts negen Nederlanders die honderd of meer interlands hebben gespeeld voor het Nederlands elftal. De koppositie ging de laatste decennia van Frank de Boer naar Edwin van der Sar naar Wesley Sneijder. Laatstgenoemde heeft maar liefst een kleine 10.000 minuten op het veld gestaan tijdens 134 interlands. Wat opvalt is dat alle spelers met honderd of meer interlands na de eeuwwisseling nog actief voor het Nederlands elftal zijn uitgekomen. Dit heeft alles te maken met het toenemende aantal wedstrijden op de internationale speelkalender en de vergroting van het aantal deelnemende teams bij zowel het EK als het WK.

Op het Wereldkampioenschap voetbal waren oorspronkelijk slechts 16 landen welkom, tot dit in 1982 werd uitgebreid naar 24 landen. Toen het toernooi in 1998 in Frankrijk gehouden werd, volgde opnieuw een uitbreiding naar 32 teams en inmiddels is bekend dat er in 2026 maar liefst 48 landen zullen meedoen aan het WK in Canada, Mexico en de Verenigde Staten. Ook het Europees kampioenschap heeft door de jaren heen een flinke uitbreiding gekend. Tot en met het toernooi in 1992 deden er slechts 8 landen in twee poules van vier mee. Dit veranderde daarna naar 16 landen en vanaf 2016 bestaat het deelnemersveld van de eindronde zelfs uit 24 landen. Aangevuld met een toenemend aantal vriendschappelijke wedstrijden, inmiddels deels vervangen door de Nations League, leidt dit ertoe dat spelers in deze tijd veel rapper de interlands kunnen bijschrijven.

De top vijf van spelers met de meeste interlands voor het Nederlands elftal

Het is een leuke quizvraag voor op een kringverjaardag. Wie is de enige spelers uit de top twintig van de speler met de meeste interlands, die erbij was tijdens de WK-finales van 1974 en 1978? Grote kans dat oom Jan, terwijl hij een in salami omhulde augurk eet, gokt op Wim Jansen, Rob Rensenbrink of Johan Neeskens. Het is echter Ruud Krol, die met 83 interlands voor Oranje inmiddels de 18^e plaats inneemt op de ranglijst. Het geeft maar aan hoezeer de grote voetballers van de vorige eeuw meer en meer op de achtergrond verdwijnen als het om het cijfermatige gaat.

Gelukkig zeggen cijfers niet alles. Johan Cruijff vinden we wat het aantal interlands betreft terug op plaats 58 met slechts 48 interlands, maar zijn bijdrage en nalatenschap aan het Nederlandse voetbal is ongeëvenaard. Marco van Basten staat op plaats 43 met 58 interlands, maar schonk ons wel een EK-titel, dankzij een weergaloze volley in de finale. Faas Wilkes bezet plaats 87 met 38 interlands, maar hij kwam met deze wedstrijden wel tot het bizarre aantal van 35 goals. In de ranglijsten zakken ze misschien geleidelijk steeds iets verder weg, maar de herinnering aan hun prestaties is blijvend.

En Daley Blind? Mogelijk behoort hij straks in cijfers tot de vijf spelers met de meeste interlands voor Oranje. Maar we zullen hem ook herinneren als de man met de weergaloze assist op Robin van Persie, die ons tijdens het WK van 2014 al duikend op 1-1 zette tegen het haast onverslaanbaar geachte Spanje en wat de aanzet was tot een historische 5-1 overwinning.